Pierwsze wzmianki o Goszczanowie pochodzą z 7 lipca 1136 roku z bulli papieża Innocentego II „Ex commissa nobis a Deo” jako jednej z posiadłości arcybiskupa gnieźnieńskiego wchodzącej w skład archidiakonatu kaliskiego. Historycy przypuszczają, że parafia goszczanowska powstała w pierwszych wiekach chrystianizacji Polski.
Pierwszy kościół w Goszczanowie został spalony razem z wsią w 1331 roku przez Krzyżaków zmierzających do Kalisza, o czym wzmianki istnieją w aktach procesu z 1339 roku przeciw Zakonowi Krzyżackiemu. Nie wiadomo, kto odbudował goszczanowską świątynię, o której pierwsze informacje pojawiają się w 1357 roku w dokumentach Kazimierza Wielkiego. Był to drewniany kościół na kamiennych fundamentach, wykorzystanych później do budowy obecnej świątyni. Drewniany kościół spłonął w 1646 roku prawdopodobnie od uderzenia pioruna, zaś w jego miejsce zbudowano w 1666 roku obecny, którego fundatorem był chorąży sieradzki, Adam Poniatowski, dziedzic dóbr goszczanowskich i poniatowskich. Kościół nosi wezwanie św. Marcina i św. Bpa Stanisława Męczennika. Kościół zbudowano w stylu barokowym, jest jednonawowy, nawa pokryta została stropem kolebkowym. Znajduje się tam ołtarz główny barokowy i ołtarze boczne rokokowe z herbami: Korczak i Leszczyc na antepediach. W kościele zobaczyć można gotycką rzeźbę św. Jana Ewangelisty i św. Onufrego, rokokowy krucyfiks w tęczy oraz drugi z XVII wieku, dwa krucyfiksy procesyjne barokowe oraz XIX wieczne portrety Józefa Komorowskiego herbu Korczak, posła na Sejm Królestwa Polskiego i jego żony Dezyderii z Gurowskich. Znajdują się tam również płyty nagrobne Mikołaja Poniatowskiego i misa mosiężna gotycka z początków XVI wieku.
Kopia odpisu aktu konsekracji z roku 1680 wykonana przez proboszcza
goszczanowskiego Kazimierza Bussa zobligowanego rozporządzeniem biskupim z 1937 r. do przekazania oryginału do Archiwum Diecezjalnego we Włocławku. Oryginał nie zachował się. Jego istnienie potwierdza A. Chodyński w swym artykule zamieszczonym w „Kaliszaninie” nr
20/1889 na str. 3. Kopia, którą publikujemy jest w zasobach Arch. Diec. we Włocławku w zasobie zatytułowanym „Parafia Goszczanów” jednostka 1.
Konsekracja Kościoła Goszczanowskiego Roku Pańskiego 1680, dnia 3 listopada,którym była niedziela 21 po Pięćdziesiątnicy.Ten parafialny kościół we wsi Goszczanów nakładem Arcybiskupa i kosztem Wielmożnego Adama z Poniatowa Poniatowskiego, staraniem nadzwyczajnym i pomysłem Przewielebnego Szymona Koźminkowskiego, dziekana Stawskiego i tegoż kościoła goszczanowskiego proboszcza, wzniesiony wspaniale i ozdobnie, poświęcił Najdostojniejszy i Najprzewielebniejszy Ksiądz Wojciech Stawowski – Biskup Perreński, Sufragan Gnieźnieński, Kanclerz Włocławski, Kanonik Łowicki. Kościół, razem z Ołtarzem Głównym, konsekrował i dedykował św. Stanisławowi Biskupowi i Męczennikowi oraz św. Marcinowi Biskupowi Wyznawcy. Poświęcił również inne ołtarze w liczbie czterech: po lewo od głównego w kierunku ambony pod tytułem Najświętszej Trójcy, kolejny pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny i św. Józefa Jej Małżonka, trzeci w kaplicy Poniatowskich pod wezwaniem św. Sebastiana Męczennika i św. Rocha Wyznawcy, czwarty z kolei ołtarz w pobliżu tej kaplicy pod wezwaniem św. Anny. Relikwie różnych świętych w tychże ołtarzach umieścił. Rocznicę konsekracji Kościoła ustanowił na pierwszą niedzielę po święcie Ścięcia św. Jana Chrzciciela. Według dawnej tradycji i z różnych powodów służących wygodzie modlących się autorytetem biskupim na zawsze postanawiamy i ustanawiamy dla wszystkich wiernych pobożnie ten kościół nawiedzających teraz i w przyszłości 40 dni odpustu.
Wojciech Sufr. Gnieźnieński
Przetłumaczył Jan Czarnek.
